چه کسم من

اصلا خوب نیست این انتظار لاابالی قرنطینه ،اینکه نمی دانی به پایان می رسد یا به پایان میرسی و یا چه کسانی به پایان می رسند و تو میمانی در حالی که نمی توانی دیگر طعم حضور ،لبخند و آغوششان را بچشی

بیم این چالش انتظار مرا دوبار در ورطه دو گانگی ، امیال غریزی و میل مبهم آرمانی ام قرار داده دو نیروی پر رنگ و قدرتمند در برابر هم 

چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم

گه از آن سوی کشندم گه از این سوی کشندم

من پر از واژه های بسیارم، پر از شعرهای نگفته و کتاب های ننوشته ای که می خواهند به دنیا بیایند اما درپس بغض عمیقی در گلویم جامانده اند  شاید یک روز کلمه ها تبانی کنند و سینه ام را بشکافند و دیوار های سکوتی که دور خودم تنیده ام را بدرند و مرا از این زوال رهایی دهند 

مرا از خودم ، ازگرداب رویایی که در آن غوطه می خورم  راه نجات باشند

به دنیایی که دستهایم جوانه بزند ...